به گزارش فارس، پایگاه اینترنتی "اینکانونینت هیستوری " (Inconvenient History) در مقاله‏ای به قلم یک مورخ غربی به نام "ریچارد ای. ویدمن " (Richard A. Widmann) نوشت: با آغاز به کار یک مجله تاریخی جدید که به‏طور خاص به مقولات "تاریخ غامض " یعنی تاریخ پر کش و قوس و بعضا ناراحت‏کننده می‏پردازد، بد نیست به گذشته نگاهی افکنده و ببینیم عقبه مورخینی که خود را "تاریخ‏دانان تجدیدنظرطلب " (Revisionist Historians) می‏خوانند چه بوده و ایشان تاکنون چه پیروزی‏ها و شکست‏های علمی را در کارنامه خود ثبت کرده‏اند؟ هر چند که گفته می‏شود تجدیدنظرطلبی تاریخی عمری به طول تاریخ دارد اما باید دانست که محتوای این رویکرد به تاریخ چیزی نیست جز روشنگری در خصوص واقعیت‏های تاریخی و کنار زدن داستان‏سرایی‏های معروف و تبلیغات دولتی از چهره تاریخ. به‏طور خاص چنین رویکردی در سال‏های پس از جنگ اول جهانی ریشه دارد.
تردیدی نیست که نام تجدیدنظرطلب شایسته این گروه از تاریخ‏دانان است چرا که ایشان کار خود را از تلاش برای اصلاح سخت‏ترین مواد قرارداد ورسای بالاخص بندی از این قرارداد که آلمان را مسئول آغاز جنگ اول جهانی خوانده بود، شروع کردند. این حرکت در میان لیبرال‏ها و ترقی‏خواهان آن عصر از طرفداران زیادی برخوردار شد. هر چند که اصلی‏ترین عامل پیدایش تجدیدنظرطلبی تاریخی غور در علل واقعی آغاز جنگ اول جهانی دانسته شد اما این تصور هم وجود داشت که این رویکرد جدید به تاریخ می‏تواند از وقوع مجدد فجایعی چون جنگ اول جهانی ممانعت کند. در آن زمان باور بر این بود که روشن کردن دقیق آنچه منجر به جنگی بدین بزرگی شده بود و آگاه ساختن جوامع نسبت به علل واقعی آن می‏تواند جوامع را از درگیر شدن در مسایلی که منجر به جنگ دیگری شود بازدارد. واقعیت این است که جریان تجدیدنظرطلبی تاریخی در اصل جریانی صلح‌‌طلب بود.